Saturday, 9 March 2019

क्षुधा

चांदण्यांच्या रोषणीने सागरी तळ गाठला
शिंपल्यातील सुप्त मोती त्यात न्हाऊ लागला

मोतीयाने चांदण्यांना स्नेह अंमळ धाडला
फेन जो लाटेतला हा स्नेह त्याने लाटला

ह्या लाटलेल्या रोषणीने अन किनारा गाठला
चाल अल्लड जणू मृग वनी, ती चालली पाण्यातुनी

चुंबीण्या ती पावले रोषणी सरसावली
साजणाची वाट आता क्षितिजही पाहत असे

सारण्या विराहास आता नक्षत्र बदलू लागले
पूर्तीण्या क्षुधेस आता चांदणे ही सांडले

रात्रीच्या पडद्यातूनी अन गलबते डोकावली
थंड त्या वाऱ्यामध्ये ती शीडही थरकापली

एकट्या चंद्रास ती चांदणी अन लाभली
एकट्या चंद्रास ती चांदणी अन लाभली


                                                   ~ अचलेय
                                              ( ४ सप्टेंबर २०१८ )



at

2 comments:

Subscribe to: Post Comments (Atom)

शालिग्राम

 धोंडा ओबड धोबड  होतो गोल गुळगुळीत  परी नदीत बुडणे  आले पाहिजे नशिबी  नदीचा तो तळ  तेथे प्रवाह अथांग  ध्यान लागता धोंड्यास  होतो त्याचा शालि...

  • पूर्ण तू तयार है...
    एक था निकल पड़ा एक था जकड़ चुका एक ने निगल लिया एक ने उगल दिया मैं खड़ा तू खड़ा विचारो का बड़ा घड़ा तू उठा... तू उठा हम से ना ये उठ रहा चल झ...
  • कहानी
     कागज़ की कश्ति पर  भीगी जो स्याही थी ओझल से लफ़ज़ोने  खुदको मिटाया था तैराक थी कश्ति पानी में थी मस्ती बारिश के बूंदों ने बादल रुलाए थे हम थे...
  • झोपाळा
    बसलो होतो झोपाळ्यावर  लिहायचे होते काही वारा पाने उधळीत होता... तुषार भिजवी शाई... त्या चिंब ओल्या पानांवर शब्दांचे उठले तवंग अर्थानर...