Saturday, 23 March 2019

ती एक कविता

त्या ग्रंथ सागरा काठी
ती एक कविता होती

ती नाव वाटली होती
तिचे शब्दच सागर होते

ती इतकी अथांग होती
मी त्यावर तरलो होतो

मज लाटांचे सामर्थ्य
तिचे आशय पुरवत होते

मी तिच्या भावनांमध्ये
नकळत भरकटलेलो

त्या प्रेम सागरामध्ये
नाहक फरफटलेलो

मी गुंतलोही तिच्यातच
अन भिजलोही तिच्यातच

खोल तिच्या तळात
बेधुंद बुडालो होतो

माझ्या प्रश्न शिंपल्यांना
तिचे किनारे होते

अन प्रश्नार्थक नजरेला
तिचे डोळे मिटणे होते

कळले मला जेव्हा ते
की काल्पनिक ती आहे

पापणीत वेचून मोती
मी निघून आलो वरती

 
                          ~ अचलेय

Saturday, 9 March 2019

क्षुधा

चांदण्यांच्या रोषणीने सागरी तळ गाठला
शिंपल्यातील सुप्त मोती त्यात न्हाऊ लागला

मोतीयाने चांदण्यांना स्नेह अंमळ धाडला
फेन जो लाटेतला हा स्नेह त्याने लाटला

ह्या लाटलेल्या रोषणीने अन किनारा गाठला
चाल अल्लड जणू मृग वनी, ती चालली पाण्यातुनी

चुंबीण्या ती पावले रोषणी सरसावली
साजणाची वाट आता क्षितिजही पाहत असे

सारण्या विराहास आता नक्षत्र बदलू लागले
पूर्तीण्या क्षुधेस आता चांदणे ही सांडले

रात्रीच्या पडद्यातूनी अन गलबते डोकावली
थंड त्या वाऱ्यामध्ये ती शीडही थरकापली

एकट्या चंद्रास ती चांदणी अन लाभली
एकट्या चंद्रास ती चांदणी अन लाभली


                                                   ~ अचलेय
                                              ( ४ सप्टेंबर २०१८ )



शालिग्राम

 धोंडा ओबड धोबड  होतो गोल गुळगुळीत  परी नदीत बुडणे  आले पाहिजे नशिबी  नदीचा तो तळ  तेथे प्रवाह अथांग  ध्यान लागता धोंड्यास  होतो त्याचा शालि...