Off the road

I was riding in a thunder
I was driving a thunder
It was a stormy night
With what I had to fight
It was very cold
So my breathing was super bold
I was driving it so fast
That my bike was nodding
At bumps and crests on the road
I was literally talking to the Hauling and whistling winds
The headlight was the only source of light
And so had I limited sight
There were unpredictable bumps
There were blunt and scary turns
I had set a different goal
So was I compelled to take it off road
Like the fuel kept engine ignited
The dreams had fostered the ride
It's been so long now
and still I am chasing my dreams
My heart whispers, "Don't stop !"
And my dreams keep shifting the goalpost away...
I don't know taking highways
And I love taking it off the road!!!

Achaleya

निवडणूक आणि प्रचार

आली आली निवडणूक...
जणू डोंबर्याचा खेळ...
दिवसा आचार विचार...
राती बसतात 'चार'...
दिवसा प्रचार प्रचार...
राती माझा 'स्मॉल'च भर...
दिवसा नैतिकतेचे धडे...
राती पैस्याचे लोभडे...
राहो कुणीही उभे...
पडो कुणीही आडवे...
चरून जातात गाढवे...
मतदानाला....!
मग निकाल निकाल...
काय किती अन कुठे झाकालं...
जेता रटे पैश्यांचे पाढे...
अन हरणाऱ्याचे
पडे झडे माल वाढे...!

                   
                        ― अचलेय  
                           (२३/०२/२०१७)

पतझड़

घना जंगल, पतझड़ का मौसम था।
पेडोकी शाखाए, सुनी सुनी थी।
विलंबित ताल की लय पर,
इन विशाल वृक्षोके पर्ण,
जमीन की ओर बढ़ रहे थे।
जमीन को इन पत्तोके ढेर ने,
या फिर ढेर सारे पत्तोने ढक लिया था।
बीचमेंही कहिसे कोई पंछी,
चीख पड़ता।
डालीपे सुस्त पड़ा सर्प,
जीभ सरसराता।
बंदरो का समूह चीखते चिल्लाते,
पेडोपे नाचते हुए कहिसे आता
और फिर कही गायब हो जाता।
मैं झील थी,
समय दोपहर का था।
झाडियोको थरथराते कपकपाते,
बाघ आया पानी पीने, प्यास बुझाने।
मुझमे अपना प्रतिबिम्ब देखकर,
चौक गया, जरा डर गया।
फिर आँखे बंद कर,
पानी पीने लगा।
सुदूर मैदानपर हिरनोका झुंड,
उस उष्ण दोपहरमे प्यासा,
बाघ के जानेका इंतजार कर रहा था।
बाघ वहिपर सुस्ताया,
लेकिन चीखने वाले बंदरोसे
बचने के लिये,
जल्दही वहासे दफा हो गया।
हर्ष भरे मृग,
मुझपे प्यास बुझानेके लिए टूट पड़े।
हँसते खेलते उस झुंडने,
मुझे मटमैला कर दिया।
यह खेल,
कुछ समयतक चला।
और फिर अचानक,
कहिसे एक चीख सुनाई पड़ी।
घात लगाए उस बाघने,
एक हिरन मार गिराया था।
अपनी जान बचानेकी कोशिशमे,
वहा इक खलबली मच गई थी।
फिर सब शांत हो गया,
मैं स्थिर,अचल,पारदर्शी हो गई।
दोपहर का समय,मैं झील थी।
घना जंगल,पतझड़ का मौसम था।
                     
                               – अचलेय
                     (२५/अक्तुबर/२०१६)

धुव्वा...

हवेत उठणारा तो धुवा देवाकडेच जात असावा...
ह्याचे आता किती उरले याचाच हिशोब देत असावा...
आम्हाला वाटायचे हा तर हवेतच विरला...
आमचे सगळे देणे घेणे हा तिथेच विसरला...
ढाळणारी राख म्हणजे याचे अश्रूच असावे...
जीव लावणाऱ्याचाच जीव घेणे त्याचे दुःख असावे...

                                   – अचलेय

रातकी राहो मे

मै और मेरी तनहाई
निकल पड़ते है कई दफा
ठंडी रातोमे, सर्द हवा मे
राह में बिखरी पथदिपोकी
पिली रोशनी में
आसमान में बिखरे तारोका
आनंद लूटते हुए
सडकोपे भोकते
श्वानोंसे सहमे हुए
अपने अकेले पनका
और इस निर्मानुष्य
पथ का मजा लेते हुए
अपने आपसे ही
जी भर बाते करते हुए
कही जलते हुए
अलाव को ढूंढते हुए
उस ठंडी रात में
हाथ सेकने के,
दिल खुश करने के मोह से
अपने अंदर के कवी को
जगाने के लिये
उस वीराने को, उस शांति को
अपने अंदर समाने के लिये
ज़माने को भुलाने के लिये
चिदानन्द के लिये
मैं और मेरी तनहाई
निकल पड़ते है
कई दफा रातोमे...
                     
                          ~ अचलेय

झोपाळा

बसलो होतो झोपाळ्यावर 
लिहायचे होते काही
वारा पाने उधळीत होता...
तुषार भिजवी शाई...
त्या चिंब ओल्या पानांवर
शब्दांचे उठले तवंग
अर्थानर्थ होऊ घातले
सारा बिकटच नाही प्रसंग?!
म्हणून मिटूनी घेतली वही
आणि तेवढ्यात आली ती!
तिला वाटले, मी लपवले
तिच्याचपासून काही..
म्हणू लागली "दाखवना रे
असे आहे तरी काय त्यात?"
मग नाईलाजाने उघडली वही
अन पान उघडले भलतेच!
तिच्याच वरची कविता आता
वाचली होती तिने
विचारू लागली मग मला
"कोणाबद्दल हे आहे?"
"आता हिला काय सांगू?"
हा यक्षप्रश्नच होता!
भांबावलेल्या मला
मग तिने जरा सावरूनच विचारले
"सांगायचे नसेल तर, असू दे
ठेव तूझ्याच पाशी"
मग मी पण तिला उत्तर दिले
"अगं, बऱ्या असतात अश्या कविता
चारचौघींना रिझवायला...
कोरड्या झालेल्या मनाला
चिंब चिंब भिजवायला"
माझ्या उत्तराने
तिची उत्सुकता होती शमली
पण माझ्या उत्तराने मी
एक संधी होती गमावली

                        - अचलेय